Bajka - zamiast wstępu

Dawno, dawno temu, przez świat szedł bosonogi wędrowiec.  Jadł co mu ludzie podarowali, pił co mu ludzie podarowali, spał pod gwiazdami. Chodził od wioski do wioski, dzieciaki  wybiegały mu na przywitanie, kobiety przynosiły strawę a mężczyźni kłaniali się z uszanowaniem. On również podchodził do wszystkich z serdecznością. Pomagał ludziom w chorobach jelitowych, bólach głowy, zesztywniałych karkach.



Niektórzy mówili, że był „uzdrowicielem”, inni że miał „nadprzyrodzoną moc”. Używał naturalnych metod, tu dotknął, tam rozmasował, gdzie indziej przyłożył zioła które zbierał po drodze. „Dziwili się ludzie, że utrzymanie zdrowia jest takie proste i naturalne". Uczył ich jak mają postępować przy różnych dolegliwościach i szedł dalej do następnej wioski. 

Aż pewnego razu do wiosek zjechali ludzie w butach. Osiedlili się w chałupach i zapraszali do siebie. Mieli bowiem magiczne pigułki, które trafiały w centrum bólu. Jak mówili jest to skuteczna metoda by wyeliminować jak najszybciej ból. No i mieli buty. Ludzie zaczęli brać magiczne pigułki,  ból natychmiast ustępował . Gdy tylko pojawiał się w innym miejscu, szli do ludzi w butach i dostawali nowe tabletki. Cieszyli się bardzo, mieli bowiem ludzi w butach i tabletki na wyciągnięcie ręki. 

Dzieci przestały wybiegać na przywitanie bosonogiemu mędrcowi, kobiety przestały przynosić strawę a mężczyźni patrzyli na niego z nieufnością. Tylko nieliczni nadal przyjmowali wędrowca i  uczyli się jego mądrości. Korzystali z darów natury i żyli w zgodzie z sobą i innymi. Pozostali tak bardzo uzależnili się od ludzi w butach, że wierzyli w każde ich słowo. Mieli bowiem tyle chorób, że musieli się nawet zapisywać na wizytę do ludzi w butach z miesięcznym wyprzedzeniem. Mówili wtedy „muszę się zapisać do swojego człowieka w butach bo ma tylu chętnych, że nie wiem czy mnie przyjmie, ale jak go poproszę to mnie przyjmie”.

Co było dalej? Jest tyle zakończeń ilu czytelników tej bajki więc czas i życie pokaże ...